24-uursrace 2005

Andromeda (Dynamic 37, NED 4262), schipper Metha Kamminga

foto's van Rob Bonte http://www.robbonte.nl/

Bemanning: Yskander de Kleine (coschipper), Steven Trooster, Anton Wachter, Michel de Vries (navigator), Rob Bonte en Ronald Boonstra.
	Veel wind in de dagen voorafgaand aan de race!! Op donderdag 25 augustus zullen mijn man Mijnte en ik de boot alvast van Makkum naar Medemblik varen. Het is recht tegen de harde wind in. Maar de voorspelling zegt dat de wind nog wat gaat ruimen op de middag dus lunchen we eerst nog maar in Kornwerderzand. Inderdaad om een uur of 2 draait de wind plotseling en kunnen we in één slag de oversteek maken, een knobbelig zeetje! De procedure is de laatste jaren steeds om de bemanning al op vrijdagochtend voltallig te laten zijn zodat we nog een dagje hebben om alles in orde te maken, weer bij te praten en onze strategie te bepalen ook wat de keuze betreft van de starthaven. Het wordt Volendam met deze pittige wind uit het zuidwesten wat ons de beste optie lijkt. Ronald wordt nog even de mast ingehesen voor de verstaging en daarna gaan we van start. Een stuk met windkracht 7 tegenwind! In de wedstrijd zullen we dit soort dingen niet doen gelukkig.
In Volendam komen we mooi op tijd aan en de bemanning kan met prachtig weer nog een visje halen voor het voorgerecht. Om 5 uur wordt het diner opgediend en om 6 uur gaan we los. Echter Rob Bonte, die nog fotoos moest maken in Harlingen, is nog niet gearriveerd. De motor draait en de touwen worden al losgemaakt. We wachten nog héél even, want ik weet hoe graag hij meegaat! Om vijf over zes zijn we compleet, inclusief Rob en kunnen we los.
	De start is prachtig. Anton geeft de juiste aanwijzingen om precies op de seconde aan het eind van de lijn te starten. Alles is onder controle en in het eerste rak van de baan kunnen we al meteen de spi zetten. We liggen vooraan in het veld en dat levert voor Rob mooie foto's op. Vervolgens krijgt hij van Steven zijn welverdiende diner opgediend en de rest van de bemanning houdt het schip op koers en snelheid. Tegen een uur of 9 gaat het wachtschema in waar iedereen zich uitstekend aan houdt. We beschikken dan ook permanent over uitgeruste en alerte zeilers die de vaart er in houden. Als het nog licht is en je vaart in een veld waarbij je probeert anderen in te halen of bij te houden, is dat de stimulans om de aandacht erbij te houden. Het wordt echter moeilijker als je meer en meer alleen komt te varen. Regelmatig moet de bemanning toch wel even van de navigator horen dat het harder moet kunnen en dat er getrimd en geconcentreerd gestuurd dient te worden.

Om een uur of 12 gaan we richting Enkhuizen. Op weg daarnaartoe breekt de staalkabel van de giekneerhouder. Met vereende krachten wordt in het donker een noodreparatie gedaan waardoor er even iets minder snelheid gehaald wordt. Gelukkig verliezen we de aansluiting met een groepje andere schepen niet om nog nét mee te kunnen in de sluis van Enkhuizen. Door precies in de lichtenlijn te varen vermijden we de blinde boeien van het vaarwater wel, maar weer is het verschrikkelijk moeilijk om de blinde boeien die op weg naar de sluis liggen, te vermijden! Tijdens het schutten krijgen we regen en onweer en als we weer varen, is het heerlijk zeilweer met nog steeds zuidwesten wind.
	Michel rekent uit hoe we zo gunstig mogelijk om half 7 s'ochtends vroeg bij de sluis van Den Oever kunnen komen. Als dat lukt, dan is het rondje onder de eilanden naar Kornwerderzand goed te doen. Het lukt prima en met een iets naar het zuiden gedraaide zuidwestenwind lopen we een groepje zeilers in zodat we aansluiting hebben voor het schutten in Den Oever. De geur van het wad bij laagwater, gecombineerd met die van versgezette koffie en een prachtige ochtend op het wad doet iedereen volop genieten.
Precies als het tij kentert, kunnen we nog nét een klein rakje bij Den Helder heen en weer varen om daarna zo lang mogelijk te kunnen profiteren van de vloedstroom. In de buurt van de veerhaven van Texel gaat de spi er op en die blijft er op tot aan Kornwerderzand! We lopen daarmee de groep waarmee we geschut zijn en die niet het rakje bij Den Helder gedaan hebben, weer helemaal in en bonvendien weten we nog de staart van de vorige groep te bereiken, maar het mocht niet baten. De bruggen bij Kornwerd gaan net voor onze neus dicht en weg is de winst. Een half uur wachten (valt nóg mee). Als we dan uiteindelijk schutten liggen we vooraan en bij het uit de sluis varen willen alle vierentwintiguurs-zeilers natuurlijk liefst tegelijk in de kom van Kornwerd optuigen. Er worden opschieters gemaakt en de weekendzeilers kijken verstoord en maken zich snel uit de voeten vanwege zoveel geweld waarmee die wedstrijdzeilers de tijd willen inhalen die ze in de sluis verloren hebben.
	Het is net alsof de wind weer is toegenomen als we weer op het IJsselmeer terug zijn en er worden nog een paar prachtig snelle rakken uitgezocht. Keus genoeg, want we hebben er nog maar weinig van verbruikt. Wel is natuurlijk een nadeel dat de finish in de richting van het zuidwesten ligt, juist waar de wind nog steeds vandaan komt.
Tegen de tijd van de laatste rakken kan Rob zijn hart ophalen bij het fotograferen van de boten die de WP8 ronden en waar het weer zoals vanouds krioelt van de schepen. We besluiten nog een paar kleine rakken te doen omdat er nog wat tijd over is en er zit niks anders op dan dat daarbij ook een kruisrak zit, maar dat is beter dan te vroeg binnen komen. Met 10 minuten te laat hebben we dan wel wat strafmijlen maar netto levert dat nog net een paar mijlen op die we wellicht nog kunnen gebruiken om in de uitslagen te komen en inderdaad! we hebben het goed gedaan. In de uitslagen is te zien dat we op de vierde plaats van de ORC 1 zijn geëindigd! Klik hier voor de uitslagen van de ORC-1 klasse.